Ojeetje. Dit ziet er niet best uit. Ik word een pruim zo. Water!

Voordat ik wegga, nog even iets maken wat ik kan weggeven vandaag. 

Jaja, de zomer in m’n bol. Ik vond ze leuk staan onder mijn broek. Die broek waarvan mensen vandaag zeggen: “Wat een rare broek.” Dat kun je echt niet positief uitleggen. Dat is echt vrij duidelijk. “Doe voortaan iets normaals aan, we kunnen hier niet naar kijken.” Dat zeggen ze eigenlijk. Ik verwonder me daarover. 

Even surveilleren. Want dat doe ik zo graag. 

En dan koffie. Ah. Baby’s! Alle vrouwen verzamelen! Mooiste is dat drie (!) collega’s aan me vragen of ‘daarvan mijn eierstokken gaan rammelen’. Er gaat zodadelijk iets anders rammelen. Jouw kop. 

Ylaisha komt me vervelen bij het kopieerapparaat. “Mevrouw, wat doet u?” En als er even geen antwoord komt van mij: “Kopiëren?” Ik krijg ineens intens medelijden met de persoon die haar toets straks na moet kijken en ga even met haar zitten om haar aardrijkskunde door te nemen. Ik hoop dat het wat op heeft geleverd. 

In mijn lokaal (waar ik ga surveilleren…) vind ik dit op tafel. Ik was al gewaarschuwd. Door collega Klees. “Wat heb jij nou weer uitgevreten.” Dat ‘weer’ ook. Ik verwonder me opnieuw.

Ik ben elke dag harder in overtreding. Tijdens het surveilleren. Ik schrijf. 

Tussen het surveilleren door, probeer ik hier te werken. Ik lijk wel een mol die zich ingraaft in zijn werk. 

Beter. 

Tijdens de nieuwe surveilleersessie, kras ik met mijn pen per ongeluk op mijn mooie laptophoes. 

Dat vind ik onleuk. Maar ik kan het niet delen, want ik moet stil zijn en de leerlingen moeten hun toets afmaken. 

En hun examen. Biologie vandaag. Ik ben intussen in de zaal. 

Alwaar dringend behoefte is ontstaan aan een vuilnisbak. 

Dit gezicht trek ik niet door het gebrek aan een vuilnisbak, maar dit is mijn strenge gezicht. Zo kijken ze niet af. 

Na het surveilleren ga ik weer even bij Koen kijken. Die is M&O aan het oefenen. Hij wil liever niet op de plog. 

Met Jack gaat het beter. Fijn dat u zo bezorgd om hem bent. 

De examendag eindigt dramatisch, maar ik mag om zes uur dan toch naar huis. Ik sla gelijk aan het hallucineren. 

Geen vreten als je het niet eerst zelf koopt. 

Ik trek helemaal niks. 

Ik ben thuis. Ik gooi een zojuist ontdooide zalm in de gloeiend hete pan. Niets vreemds, zou u zeggen, behalve dan dat het intussen half acht is. Echter. Water en olie. Steekvlam. Daar ziet u hier niets meer van, maar u begrijpt dat ik van het moment supreme geen foto heb. Wel jammer, want het was spectaculair. Niet voor herhaling vatbaar, maar echt indrukwekkend. 

OMG. Leonard vraagt Penny als ik rustig zit te kanen.

Uit pure ellende pak ik maar even de havo-examens erbij. Omdat het zo fijn is om te doen. 

Poes is gegrepen door het potlood. 

Hij is niet meer weg te slaan van die examens. 

Probeert zelfs mij te helpen. 

Onderzoekt of hier geen fraude in het spel is. 

Fijn. Zo’n hulpje. Bij het nakijken. Gaat het wat sneller.