Ik ben verkouden en ziek en zielig en ik heb nul zin en ik pak huilend mijn tas in. Neeeeeee, niet echt. Maar bij benadering. Dat doet ook meteen wat met de inhoud van de tas. Plaid, tissues en joggingsbroek. 

Na douchen en ontbijten voel ik me beter. 

Pak ik ook gelijk andere dingen in. 

Ik pin. Moneyzzzz. (Een van die twee zinnen zit in het cabaret. Welke is nog geheim) Dit geld is om tijdens de excursie te besteden. 

Bij de molen hebben we afgesproken. Ik en mijn leerlingen en drie collega’s. De excursie van vandaag gaat naar: Leiden. En daar ben ik lekker al!

Daar zijn ze!!

Eerst maar een koffie. Eh het museum van Oudheden. Maar ik zie vooral dit van het museum. Hee, ik heb het al zo vaak gezien. 

Check deze taart. Dan ga je toch geen piramide begluren? Doe normaal. 

Meneer Veltman geeft instructie aan de jongens. 

Collega Van Golde neemt zijn dochter mee naar de set. 

Die is blij. 

Als vliegen op de stroop. Schattig he meiden, zo’n baby?

Het leger bestaat 200 jaar. Dus Leiden staat in het teken van een militaire oefening. Daarom liggen er twee Grinchen op de vloer. 

Hier is nog niks aan de hand.

En ineens staan er twee soldaten voor je neus. 

Deze mevrouw is er van ondersteboven. Van het lawaai en van het feit dat de blauwe arm der wet de boel op insta staat te zetten. 

Hele Beestenmarkt afgezet. Het is een waar spektakel. 

De Mac wordt bezet! Ach en wee!

Ah gelukkig, het loopt goed af. De terroristen worden afgevoerd. 

Meneer Veltman vindt het machtig interessant. 

Meneer Sels en meneer Stam hebben het allemaal gemist. Van de ellende bestellen ze maar een broodje. Ach, ik ben de beroerdste niet. Ik bestel er ook één.

In het middagprogramma kom ik ineens hier terecht. Iets met een opdracht voor economie. Dat is prima, maar dit is de prenatal. En ik word gek van die baby’s vandaag. 

Ik ben hier onblij. 

Gelukkig gaan Thierry en Alfanio mij interviewen over het winkelgebied. 

En Arjen en Jenny en Amy ook. 

Meneer Sels en ik zien deze geweldige klok. Bij een veranderende tijd licht er een ander woord op. Bizar mooi. 

Sheila en Lonne willen sowieso niet op de foto. 

De burcht. Mooi he?

Daar staan weer een paar interviewers. 

Leiden lijkt wel uit de Middeleeuwen. 

Meneer Sels kan het ook maar nauwelijks geloven. 

Hij koopt uit pure opwinding voor mij een slush puppy. 

Intussen doen Zinho, Arjen en Mitchell hun eigen militaire oefening. 

Hee, dit beeld kennen we. Ze hebben hun bolide ingeruild voor een legertruck.

Ik waag me niet aan die ongein en ga met Sels aan de wijn. Zwaar werk hoor, in het zonnetje. 

Ik heb trouwens één en één opgeteld en beseft dat ik helemaal niet verkouden, ziek en al helemaal niet zielig ben. Ik heb hooikoorts. En het loopt de neusgaten uit. Dus deze.

Ik krijg deze foto geappt van Carolien. Een gevoel van nostalgie overvalt me. Dit is het huis waar ik ben opgegroeid. Wat is die tuin klein! 

Ondertussen zijn de voorbereidingen voor vannacht in volle gang. 

Maar hee, bij de les blijven. Ik ben in Leiden. Met 4H. Bij Donatello’s.

Ja helemaal blij zijn de mannen als ze mogen eten. 

Yo.

Jee.

Whaa.

Blij.

Menno speecht even voorafgaand aan het eten. 

Nog even een afsluitend piccaatje bij de fontein. 

Oh Mitchell moet er nog op.

Oh en deze zwerver ook. 

Ik praat nog even met de zwervers. Over drank en boetes. En nog meer, maar dat kon ik echt niet volgen. 

Ze zijn weg. Met de bus. En dan ga ik in mijn auto erachter aan. Want er staat me nog wat te wachten. Ik ga maar eens overnachten in mijn eigen schooltje. 

Met deze twee. 

En deze. 

En nog veel meer. Maar niet iedereen. Dat is onoverzichtelijk. 

We kijken voetbal. Met ballonnen onder onze arm. Want deze heren hebben een missie. En een missie is hard werken. 

Ik heb een gat in mijn sok. En dat is me toch een bezienswaardigheid. 

Een missie dus. Ik kan alleen nog maar zeggen dat het er eerst zo uitziet. Morgen meer. (ik tease ’m weer)