Zonuren in Leiden. Jawel. 

Hij is gelukkig een stukje opgeschoven vannacht. 

Vandaag gaan we schrijven. Dit boekje denkt ook: “Ja werkelijk? Gaat het nog gebeuren?”

Lege bladzijde ❤

Niet helemaal de hele dag schrijven. Ik ga naar Den Haag voor de jurkjes-queeste. Koning Arthur had minder moeite met het vliegend schaakbord en het hert met de witte voet. 

Kronen, ridders op paarden, paleizen, de hele rimram is aanwezig.

Op aanraden van iemand (mama) ga ik naar deze tent. De twee verkoopsters, één was bezig salsa te dansen met een verkoper van de mannenafdeling, ‘verwachtten mij al’. Bedankt mam. ‘We hebben hele leuke jurkjes, echt hele leuke jurkjes.’ Ik knik en laat de flauwe juffengrap over halve jurkjes maar achterwege. Hier komen ze mee aanzetten. Dit zijn hun beste jurkjes. Ik blijf beleefd en pas ze aan, omdat mijn moeder ze nou eenmaal heeft ingehuurd, maar serieus: ik lijk 51 in die jurkjes en dat kan toch nooit de bedoeling zijn. 

Dit wil ik. Maar dit is Hugo Boss en daarom dus totaal bijna 500 euro. Dat wil ik weer niet. 

Dit lijkt erop. Maar het is het niet helemaal. 

Hee. Dit ei is niet zo goed verstopt. 

Als ik weer thuis ben, kan ik in de zon verder schrijven. 

Even de was opvouwen tussendoor.

Ik heb zeg maar geen tekort aan zwarte en witte hemdjes. 

Het schiet best op. Maar ik heb nog geen 1000 woorden geschreven vandaag. 

M’n thee is op. Anyone? Zo kan ik niet werken, he.