Ik ontbijt naast deze jongens. Lekker wilde avond gehad gisteren hoor. Echt wel.

Zo die moet mee vanochtend. Straks m’n tweede beoordelingsgesprek dit jaar. 

Tijdens het beoordelingsgesprek geldt dit Chinese spreekwoord. Niet over mij als persoon, maar over het werk dat ik voor elkaar krijg. En dat is niet voor het eerst dat ik het hoor deze week.

Dit is de telefoon van Thijs. Hij maakt een examen. En loopt vast. En komt er zelf weer uit. En roept mij vier keer erbij. En doet het zelf. En is ook een beetje trots. Net als ik dan natuurlijk. 

Be not afraid of going slowly. Ik ga heel slowly vandaag. Mijn hele hoofd en lichaam werken niet echt mee. Word ik echt te oud om uit te gaan? Voor mensen die over burnouts beginnen: er is niks aan de hand. 

Dit zie ik vanaf mijn stoel als ik zo achterover lig. Systeemplafond jóngen. Ik wacht op Math, want daar moet ik nog even een woordje mee spreken. 

Dan krijg ik dit. Dit is echt zo lief. 

En als ik thuiskom dit.

En ik vind geen hond in de pot. Maar pasta.

En mijn afwas is reeds schoon en voor een groot deel opgeruimd. 

OMG, dit is zo heerlijk. Erik is geweldig.

Onder het eten kijk ik dit. Auggie en Annie doen alsof ze getrouwd zijn. Terugkerend themaatje.

Ik weet niet wat ik heb, maar ik kan maar aan één ding denken. En hij doet het al. Op mijn plek. 

Ik ga er gewoon naast liggen. 

Ik lees dit bijna uit. Bijna net zo mooi als ‘De gevangene van de hemel’.