Yes, surveilleren vandaag. Dan doe ik deze weer aan. Daar loop ik zachtjes op. Jaaaaa, daar denk je over na he…

Welkom in rampgebied Capelle. 

Kijk nou man. Het lijkt wel oorlog.

Van het surveilleren geen foto’s. Maar ze zijn ook snel klaar. Kijk maar, ze zijn al aan het hangen.

Oh, maar 56. Dat valt nog mee.

Ik ben erg gezond bezig tot nu toe. 

Hee. Wat doen jullie daar?

Zinho en Bob maken het veld onveilig. 

Bea moet even polshoogte nemen. “Wat moet dat allemaal?”

Nog meer gezond. Ik word er misselijk van.

Deze foto zie ik op Twitter. Het is een foto van de Primark in Nijmegen. Wat een gedoe voor die vier mensen. 

“Kom je voor de dyslexietest? Oke, loop maar mee." 

Ik ruim mijn bureau op en oefen mijn lay up. Ik faal jammerlijk zoals je ziet. (ook in het opruimen van mijn bureau trouwens)

Ah, daar is Jorine. Vlak voordat ze de nietmachine van Meral steelt, vraagt ze of ik nog zin heb om een scène te schrijven voor het cabaret. Zin? Of ik daar zin in heb? Ik kan op dit moment niks leukers verzinnen!

Daar zitten we te schrijven op het plein in de zon. Meral komt nietsvermoedend over haar gestolen nietmachine langslopen en trakteert ons op ijsjes. Tot zover mijn gezonde periode. 

Na het verfrissend schrijven van een cabaretscene moet ik weer vergaderen. Welkom bij de cursus: Hoe maak ik ongemerkt selfies bij vergaderingen. Kijk eerst neutraal als je een picca maakt.

Lach dan om een grapje van de voorzitter terwijl je er eentje maakt. Intussen heb ik wel mijn vestje uitgedaan, maar dat had niets met de voorzitter van doen. 

Dan maar even met die voorzitter uit eten. De mama’s en de tapas.

#selfie met Karin. 

Yo.

Dit zijn slakken. Ik weet nog steeds niet waar ze naar smaken.

Ah mijn geliefde stadje.

Hee kijk nou eens. Daar staat een kerel te wuiven naar me. 

Het is Erik! Hij deelt een bordje vissticks met de Poes.

"Het is beter te kanen dan dat voer wat zij voor me koopt.”

“Mag ik ook een beetje port?”