Tja. Het is weer zwart, zeg maar.

Troosteloos. Het lijkt wel of ik in Antwerpen rij.

Ah. Ik krijg weer chocola. Ik hou van mijn werk. Overigens is deze wel heel makkelijk verkregen. Ik heb echt alleen maar hoeven nakijken. 

#selfie met Bea. Overigens: Mark en Osgar wilden niet. Die missen jullie dus. 

Mijn dag bestaat uit surveilleren en examens oefenen. Kan ik lekker streng rondlopen en het werk doen dat blijft liggen. 

“Bart en ik zijn nu uit. We maken thuis ons Nederlands.” De vraagtekens die boven mijn hoofd verschenen, heb ik duidelijk teruggeappt. Sjoerd begreep hem en kwam schuldbewust terug met Bart om samen Nederlands te volgen. En hij nam een milkshake mee om het goed te maken. Dat is lief. 

Het werk stapelt zich letterlijk op. Even doorwerken nog, mijn to-dolist voor deze week is bijna weggewerkt. Maar dat is geheim. 

Tijd om naar huis te gaan. Maar eerst nog even langs Mevrouw Mien, die de aula aan het stofzuigen is. Ze heeft een nieuw liedje opgeschreven op een blaadje van de vishandel. Ik vind het handschrift van oude mensen zo mooi. Mevrouw Mien was trouwens bang dat ze iets fout had geschreven. Dat mocht ik dan tegen niemand zeggen. 

Bij het tankstation zijn deze mensen een oude Golf aan het aandrijven met mensenkracht. 

Mijn auto doet het gelukkig op benzine, maar ik moet dat dan wel even bijvullen. 

De zon laat het erbij zitten.

Deze kan ik wel weer eens gebruiken. En een Backstreet Boys-nummertje. Get down. Omdat ze niet gespeeld hebben. 

Tortellinisoep. 

Nog even naar de jumbo voor kattenvoer. Anders sta ik morgen erg ongezellig op.

Yo Asja. Ik sta hier he. 

“Asjemenou, ze heeft voer gehaald, voordat ik begon te zeuren. Het wordt nog wel eens wat in dit huishouden.”