Ontbijt. Van Erik. Nou ja, de Danerolles zijn van Erik, ik moet het zelf in elkaar flansen. 

Gelukt. Begin de dag met een paar goede beschouwingen. Geen grapje, er zitten negens tussen. Mijn leerlingen zijn geniaal. 

Als ik mijn tas inpak voor vandaag, vind ik dit. Van Jaggie gekregen tijdens de skireis. Nog niet eens op. 

Laura vindt het vast niet goed als ik dit aandoe vandaag. Wat moet Howie dan wel niet denken? Dat ik liever niet naar hem kom kijken? 

Ik houd me aan de kledingvoorschriften. Naast mij ligt de stapel nakijkwerk waar ik nog doorheen moet. Morgen.

En dan op weg naar Antwerpen. Dit beeld geeft me altijd het gevoel alsof ik op vakantie of excursie ga. 

Even Laura ophalen van het station. Ik neem vandaag een kijkje in haar leven. 

We onderbreken de reis even. Natuurlijk. De mac.

En mac-arons. 

Bij de Mac zie ik deze… paashaas (?) op een… bloemstukje (?). Zelfs de tovenaar van Oz zou niet weten wat hij hiermee aan moest.

We komen aan bij het Sportpaleis. Daar vinden we Suus bij een hek. Het is me wat. We wachten tot de bussen komen. 

Daar is de bus. Ik sta achter Laura omdat ik het hier ook wel kan zien. 

Daar zijn ze. Kevin en Howie en hun koters. Nick is al naar binnen, Brian komt vanzelf en AJ moet eerst nog roken. Ik weet het allemaal. 

We duiken een kroeg in voor een kop koffie. Daar zien we Nikki en Marijn. Die zijn leuk, maar ik vergeet van de weeromstuit om ze te fotograferen. 

Ze proberen me om te praten om naar de afterparty te komen. Dat is nog te bezien. Maar ompraten tot het drinken van een glas wijn lukt prima. 

Dan halen we de bandjes op. We mogen in het fanpitvak. Wat een feest.

Dit zijn onze kaartjes. Ja, dat gaan we dus doen. Naar de Backstreet Boys.

We moeten erg lang wachten. Dus we maken veel selfies.

Laura is zenuwachtig. Ik ben vooral verbaasd over het percentage lelijkheid in de rij. Zelden heb ik tussen duizenden vrouwen zo weinig mooie vrouwen gezien. Overigens vonden de Backstreet Boys iedereen wel mooi. Misschien hadden ze hun bril niet op. Of waren ze extreem lief. Of kwam dat omdat iedereen honderden euro’s neerlegt? Geen idee.

We hebben een plek! Bij het podium! En dit is een oude penvriendin van Laura. Oude als in: van vroeger. Maar ze was wel in verwachting, net al vele vrouwen in het Sportpaleis. De jongens gaan al lang mee, dat is het denk ik. 

Binnen zagen we Suus weer. Zij was even weg want ze kreeg een VIP-behandeling. Nou ja, kreeg… ze moest er het nodige geld voor neerleggen maar dan mocht ze wel zelf kiezen wie er in het midden stond bij de foto met de jongens. 

#selfie

Deze jongen zat in het voorprogramma van de Backstreet Boys. En hij had een skinny jeans aan. 

Deze jongen ook. Ze zaten in een band die The Exchange heet. Het was best aardig. Afgezien van die skinny jeans en het samenwerkingsverband met de zoon van Brian, één van de Backstreet Boys. Ik heb daar foto’s van geprobeerd te maken, maar die waren allemaal bewogen. Waarschijnlijk omdat het kind steeds over een paard werd getild. 

Suus en Laura in een vol Sportpaleis. 

Het gaat beginnen! De Backstreet Boys! Jaaaaa! Perfecte dansjes, precies zoals ze waren toen ik vroeger voor het eerst naar videoclips mocht kijken en het zo geweldig vond dat alles tegelijk ging.

Ik ben ook best emotioneel. Van de nostalgie denk ik. En de rust die ze creëren tijdens zo’n nummertje. 

Nick heeft dus inderdaad zijn bril niet op. 

Howie weet het ook niet meer. 

Kevin komt even uit de hemel om te vertellen dat ze twintig jaar bestaan. En dat het niet uitmaakt wat anderen zeggen want ze blijven toch wel. Het klinkt een beetje als een minderwaardigheidscomplex. 

Eerlijk gezegd vond ik dit echt de beste zanger en danser op het podium. Daarnaast ook de enige die zichzelf niet zo heel erg serieus nam. En de enige die niet begint over hoe erg het is om altijd maar niet serieus genomen te worden. 

Kevin en Brian samen. 

Howie weet het nog steeds niet. 

Maar dit lost inderdaad een hoop op. 

Kijk ze nou zitten. Met die sportschoentjes aan. Ik ben verkocht.

Beetje fel, dat licht. 

We bedanken bodyguard Q die overleden is. Dit nummer heet trouwens Shape of my heart, maar dat is voor de fan rechts nog best moeilijk. 

Everybody. Met het originele dansje. De nostalgie komt door m’n oren naar buiten. Ik moet er een beetje van huilen. 

Na ‘Larger than life’ is het over met de pret. De meiden gaan naar de afterparty, ik ga naar huis. Grappig. Zet duizenden vrouwen in een auto op een parkeerplaats en geef hen de opdracht naar huis te rijden. Voor de goede orde: hier staan we nog stil.

En hier gaat iedereen tegelijk achteruit steken. Hilarisch. Deze avond heeft het algemene beeld over vrouwen weinig goed gedaan. 

Maar ik ben weer thuis. En ik ga slapen in mijn nieuwe backstreetboyst-shirt. Ik vond het geweldig. Maar 134 euro? Nee, dat was het niet waard.