Ik krijg ook opdrachten. Van de website freefashionchallenge.com.

Een opdracht wordt vergezeld door allerlei foto’s van mensen die de opdracht al gedaan hebben. Ik moet mijn outfits fotograferen en mijn kast opruimen.

De eerste lukt niet elke dag. Het is simpelweg te donker ’s ochtends en de rest van de dag denk ik er niet meer aan mijn zorgvuldig uitgezochte kleding op de gevoelige plaat vast te leggen.

Maar ik doe mijn best. Grote kans dat de meeste foto’s er hetzelfde uitzien: zwarte broek, zwart truitje.

Ik beperk me de laatste dagen tot het fotograferen van delen van de outfit. Een mouw van mijn geweldige kanten jasje, mijn nieuwe New Balance schoenen van boven af. Dat is wat mij betreft voldoende.

Daarna kwam de opdracht van het kast opuimen. Toevallig (is dat toevallig?) had ik deze actie al gedaan in de kerstvakantie, voordat ik met deze challenge van non-shoppen begon. En ik ben heerlijk gesorteerd. Zwarte truitjes bij elkaar, broeken op een stapeltje, plankje sportkleren. Ook dat moet worden vastgelegd, voor de opdracht.

Ik zie foto’s van meisjes met al hun kleding ontvouwd en uitgespreid op de grond. Ik wil niet vervelend doen, maar als ik zo’n foto moest gaan maken, had ik de beschikking nodig over een voetbalveld en een groothoeklens. Ik heb teveel kleren, ja, maar daarom ben ik ook tot het inzicht gekomen dat het minder moet. Ik kan mijn kleding op stapeltjes fotograferen? In de kast?

Ik doe een poging. Wie weet is over een jaar driekwart kapot. Vallen de gaten in mijn t-shirtjes. En omdat ik al die tijd niets nieuws heb mogen kopen, past het intussen toch op mijn bed.

Wie weet.