Afgelopen maandag kwam mijn laatste pakketje binnen. Dat doosje, dat je staat op te wachten bij de deur. Het brede plakband dat je zo uitdagend aankijkt. ‘Je moet moeite voor mij doen, dit doosje gaat niet zomaar open!’ En je weet bíjna zeker dat het mooi is, wat er in het doosje zit, maar niet helemáál zeker. Internetshoppen is zo ontzettend fijn omdat er spanning blijft over je uiteindelijke aankoop. Echt die mooie stof die op de site stond? Mooier? Echt de goede maat? Echt zo bijzonder als het eruit ziet? Of misschien nog specialer! Het maakt geen verschil of dit van een vrij gebruikelijke site als zalando komt, of van een spannende duitse sportsite of misschien zelfs van marktplaats (toch wel mijn favoriet). Een pakketje is een pakketje.

Naast shoplogs vind ik het heerlijk om ‘unboxing-video’s’ op youtube te kijken. Die spanning die zo’n meisje voelt (sorry het zijn echt bijna nooit jongens), straalt zo van het schermpje af en werkt bijzonder aanstekelijk.

Mijn pakketje stond voor de deur te wachten, toen ik maandag thuiskwam. Dit was heerlijk thuiskomen. En dit was dan dus ook nog eens de laatste in een heel jaar!

Ik zette het op tafel en stelde het uitpakken uit.

Ik ging eerst koken.

Toen ik het eindelijk na het eten tijd vond om het doosje open te maken, was de spanning zo hoog dat de schoenen niet meer tegen konden vallen. Of juist wel. Maar ze waren geweldig. Mijn nieuwe New Balance gympjes. Die nog voor 2 januari waren besteld. Dus legaal. En nu pas gekregen. Dus nu nog zoveel fijner.