Ik zit aan het ontbijt bij de familie van Sabine, mijn vriendin in Zwitserland. Met haar spreek ik Engels en Spaans, met haar ouders Duits. ‘Waar heb je dat geleerd?’ vraagt haar vader. Dat je in Nederland meerdere vreemde talen leert, is zelfs in het meertalige Zwitserland een bijzonder fenomeen.

Als Sabine thee in mijn kopje wil schenken, haal ik mijn lepeltje eruit. Ik hoef geen suiker, dus ook geen lepeltje. Sabine doet hem er resoluut weer in. ‘Dan breekt de beker niet, als ik er heet water ingiet.’ Ik kijk verwonderd. ‘Hoe weet je dat?’ ‘Van de huishoudles.’

Sabines vader bromt wat. ‘Terwijl Janneke wereldtalen leerde spreken, kreeg jij voor dat studiegeld te horen over lepels en kopjes.’